விமர்சன பார்வை : குறுங்கதை : குமாரி உணவகம். எழுத்து : கே பாலமுருகன்

-

சாமானிய மக்களின் வியாபார சிந்தனையை "குமாரி உணவகத்தில்" வாசித்த போது இச்சமுதாயத்தின் மீது சில கோபதாங்கள் உண்டானது.சிறிய நடுத்தர வர்க்கத்தின் வியாபார நிலை எப்போதும் சிறப்பான நிலையில் இருக்கும் என்பதல்ல.தள்ளுவண்டியில் வியாபாரம் செய்யும் குமாரி "உணவகம்" என குறிப்பிட்டிருப்பது தன்னம்பிக்கையின் அடையாளமாக பார்க்க வைக்கிறது.சுயதொழிலின் முதல் வெற்றியே நமக்குள் விளையும் தன்னம்பிக்கை.தினமும் தன் உணவு வகைகளை கைப்பேசியில் மற்றவர்களுக்கு அனுப்பி வைப்பது நல்ல வியாபார உத்தியாக அமைகிறது.திரும்ப திரும்ப ஒரு விடயத்தைக் காணும் போது மனத்தில் மாற்றங்கள் உண்டாவது உளவியலின் ஒரு அம்சமாகும்.ஆனால்,இங்கு கதைச்சொல்லி "தோசையெல்லாம் ஒரு மெனுவா? என நொந்து கொள்வேன்" என எழுப்பிய கேள்விதான் சமுதாயத்தின் மீது தீராத வெறுப்புணர்ச்சியாகிறது.இப்போதெல்லாம் 'நாசி லெமாக்','வான் தான் மீ' போன்ற உணவுகளின் மீது ஏற்படும் மோகம் நம் பாரம்பரிய உணவுகளின் மீது நாட்டத்தைக் குறைத்து விடுகிறது.காலப்போக்கில் நம் பாரம்பரிய உணவுகள் மாற்றானுக்குத் தாரை வார்த்து விட்டு உரிமைப் போராட்டத்தைத் தொடங்கி விடுகிறோம்.வழிய வந்து உரிமையை காற்றில் பறக்க விட்டு பிறகு ஏன் திரும்பவும் பெற போராட்ட முனைவு?

இன்னுமும் மாற்றான் உணவகத்தில் ஒரு தள்ளுவண்டியில் நம் சமுதாய வியாபாரம் தொடர்ந்து கொண்டே இருக்கிறது.அது எப்போது மாறும்?மாற்றான் உணவகத்தில் வாடிக்கையாளர்கள் ஒரு மாறுதலுக்காக நம் உணவு வகைகளை உட்கொள்ளும் நிலையை உருவாக்குகிறோமே தவிர நம் பாரம்பரிய உணவுகளைத் தேடி வந்து உண்ணவில்லை.இது நம் உணவு வகைகளுக்கும் கிடைக்கப் பெறும் அங்கீகாரமாகத் தெரியவில்லை.அடுத்தவர் ஆதிக்கத்தில் நம் முன்னேற்றத்தை அளவிட்டு நகர்த்திக் கொண்டிருக்கிறோம்."குமாரி உணவகம்" நட்பின் அடையாளமாக உணவருந்தும் இடமாக பார்க்கத் தோன்றவில்லை.நம் சமுதாயத்தின் வியாபார நிலையை எடுத்துரைத்த களமாக எனது பார்வையில் அமைகிறது.

குறுங்கதையின் இணைப்பு
http://balamurugan.org/2022/01/26/%e0%ae%95%e0%af%81%e0%ae%b1%e0%af%81%e0%ae%99%e0%af%8d%e0%ae%95%e0%ae%a4%e0%af%88-%e0%ae%95%e0%af%81%e0%ae%ae%e0%ae%be%e0%ae%b0%e0%ae%bf-%e0%ae%89%e0%ae%a3%e0%ae%b5%e0%ae%95%e0%ae%ae%e0%af%8d/

கருத்துகள்

கருத்துரையிடுக

இந்த வலைப்பதிவில் உள்ள பிரபலமான இடுகைகள்

குறுங்கதை : சிங்கப் பெண்ணே

-
அரங்கமே அமைதியில் சூழ்ந்த நிலையில் களமிறங்கிய மாணவிகள் அவர்தம் ஓடும் பாதையில் வேட்டைக்குத் தயாராகிக் கொண்டிருந்தனர். நானூறு மீட்டர்.     கால்கள் ஓரிடத்தில் நிலைப்பெற முடியாத நிலையில் கைவிரல்களும் ஒன்றையொன்று பின்னிக்கொண்டு நிலைக்குத்திக் கிடந்தன. வியர்வை துளிகள் முகத்திலிருந்து கழுத்திலறங்கி நெஞ்சுக்குழியில் நீரோட ஆரம்பித்ததும் சற்று நினைவு திரும்பியவனாய் விழியின் ஓரமாய் மாலினியைப் பார்த்தேன்.      அவள் எந்தவொரு சலனமுமின்றி காணப்பட்டாள். நான் கவனித்தை உணர்ந்தவளாய் தன் காந்தப் பார்வையால் என்னை நோக்கினாள். அவள் கண்களையே பார்த்தேன்.       "என்னங்க சார், நான் உங்க பொண்ணு. மனசுல படபடப்பு வேணாம். போய் ரீலேக்சா உட்காருங்க..."      மாலினி உள்ளத்துணர்வுகளை விழியால் மீட்டுவது இது ஒன்றும் முதல் முறையல்ல.       சுங்கை தெப்பி தமிழ்ப்பள்ளிக்கு மாற்றலாகி வந்த நாளன்று "வணக்கம் சார்" என்று லாரன்ஸ் மாஸ்டர் பாணியில் முதல் வணக்கத்திலே என் முதல் குழுந்தையுமானாள் மாலினி.      நான் ஓய்வாகும் வேளையில் மாணவர்கள் திடலியிருந்தால் ஒவ்வொரு மாணவர்களின் நடவடிக்கைகள், கைகால்கள் அசைவுகள், விளையாட்ட
மேலும் படிக்கவும்

குறுங்கதை : விளைச்சல்

-
படம்
நூல்கள் வரிசையாக அடுக்கப்பட்டிருந்தன. வாசற்கதவோரம் மேசையென்பதால் வருவோர் போவோரெல்லாம் நூல்களை நோட்டமிடாமல் இல்லை. இலக்கிய நிகழ்வென்பதால் சுமாரான கூட்டம் வரும் என்கிற நம்பிக்கை இருந்தது. மாணவர்களும் பெற்றோர்களும் அரங்கினில் அமர்ந்து பேசிக் கொண்டிருந்தனர். மாணவர்கள் ஓரேயிடத்தில் அமராமல் அங்குமிங்குமாய் ஓடிக் கொண்டிருந்தனர். இசைக்குழுவினர் பாடல்களை ஒலிபரப்பிக் கொண்டிருந்தனர்.  வாசற்கதவோரம் கடந்து செல்பவர்கள் நூல்களைக் கண்டும் காணாதவராய்ச் சென்றுக் கொண்டிருந்தனர். மாணவர்கள் அவ்வப்போது வாசற்கதவு வரை வருவதும் நூலின் அட்டைப் படத்தைத் தடவுவதும்,நூலைத் திறந்து பார்ப்பதுவுமாய் ,இருந்தனர். பெற்றோர்களை கையசைத்தால் எடுத்தப் நூலை அப்படியே மேசை மீது போட்டு விட்டு அரங்கத்தினுள் ஓடினர். நூலைப் பற்றி மாணவர்களுக்கு விளக்கமளிக்கலாம் என முனையும் போதெல்லாம் சட்டென்று அரங்கினுள் ஓடி விடுகின்றனர். வழக்கம் போல நிகழ்ச்சி தாமதமாகத்தான் தொடங்கியது. நிகழ்ச்சி நடைப்பெற்றுக் கொண்டிருந்தாலும் இன்னுமும் வருகையாளர் பட்டியல் ஓய்ந்தப்பாடில்லை. ஒரு மணி நேரத்தைக் கடந்து விட்ட நிலையிலும் ஒரு நூல் கூட விற்பனையாகவ
மேலும் படிக்கவும்

கனவிலிருந்து தப்பித்தவர்கள்........ வாழ்வியலின் எதார்த்தங்கள்

-
படம்
நூல் பார்வை : கனவிலிருந்து  தப்பித்தவர்கள்.... வாழ்வியலின் எதார்த்தங்கள் வாசிப்பு என்பது மூலதனம். நம் மூளையானது அபார சக்தியைக் கொண்டு இயங்குகிறது.நம் சிந்தனைச் சக்தியை வலுப்படுத்த வேண்டியது நமது கடமையாகும். அதற்கு வாசிப்பு ஒன்றே மிகச் சிறந்த தேர்வாகும். இல்லந்தோறும் நூலகம் வேண்டும் என்பதே அறிஞர் அண்ணாவின் இறுதி ஆசையாக அமைந்தது. வாசிப்பின் அவசியத்தையும் அதன் சுவையையும் உணர்ந்தவர்கள் அதனை சுவாசமாகத்தான் கருதுகின்றனர். அவ்வகையில் நாடறிந்த எழுத்தாளரும், ஆசிரியருமான திரு. கே. பாலமுருகன் அவர்களின் 'கனவிலிருந்து தப்பித்தவர்கள்' எனும் நூலை வாசிப்புத்தளமாகக் கொள்வதில் பெருமிதம் அடைகிறேன். இன்றைய இளம் தலைமுறையினரை மிகச் சிறந்த படைப்பிலக்கியவாதிகளாக உருவாக்குவதையே தன் குறிக்கோளாகக் கொண்டு செயல்படுபவர் ஐயா கே.பாலமுருகன் அவர்கள். கனவிலிருந்து தப்பித்தவர்களில் முப்பத்தாறு குறுங்கதைகள் இடம்பெற்றுள்ளன. இவ்வெழுத்து சிற்பத்தை குறுங்கதைகள் என முத்திரைப்படுத்தப்படுவது இலக்கியத்தின் வரையறைகளா அல்லது காலத்தின் தேவையா? வார்த்தைகளின் எண்ணிக்கையை சுறுக்கி விட்டால், பக்கங்களின் எண்ணிக்கையை குறைத்து விட்
மேலும் படிக்கவும்